Kompulsywne objadanie się, znane także jako zaburzenie kompulsywnego objadania się (z ang. Binge Eating Disorder, BED) to poważne schorzenie związane z jedzeniem. Osoby cierpiące na to zaburzenie regularnie doświadczają epizodów nadmiernego jedzenia, podczas których spożywają duże ilości jedzenia w krótkim czasie, przy odczuciu braku kontroli nad tym zachowaniem. Kompulsywne objadanie się jest zaburzeniem odżywiania.
Objawy
Objawy kompulsywnego objadania się obejmują:
- Epizody objadania się: Osoba regularnie spożywa dużą ilość jedzenia w krótkim czasie, z odczuciem utraty kontroli nad ilością spożywanego pokarmu.
- Brak kontroli: Podczas epizodów objadania się osoba nie jest w stanie kontrolować ilości spożywanego jedzenia i odczuwa uczucie niepokoju lub braku kontroli nad tym zachowaniem.
- Silne emocje: Objadanie się zazwyczaj towarzyszy silnym emocjom, takim jak stres, smutek, niepokój czy frustracja.
- Jedzenie w ukryciu: Osoba często spożywa dużą ilość jedzenia w tajemnicy lub w samotności, by uniknąć krytyki lub wstydu.
- Odczucie wstydu: Po epizodach objadania się osoba doświadcza uczucia wstydu, winy i niskiej samooceny.
- Nadmierne jedzenie: Spożywanie dużych porcji jedzenia, nawet jeśli osoba nie jest głodna lub czuje się pełna.
- Nasycenie fizyczne: Mimo spożycia dużej ilości jedzenia, osoba często odczuwa uczucie pełności fizycznej.
- Izolacja: Osoby z BED mogą unikać towarzystwa lub sytuacji społecznych, które wiążą się z jedzeniem.
- Zaburzenia emocjonalne: Często towarzyszą im zaburzenia nastroju, lęk czy depresja.
- Brak działań kompensacyjnych: W odróżnieniu od bulimii, osoby z BED nie stosują działań kompensacyjnych, takich jak wymioty czy nadmierne ćwiczenia.
Leczenie
Leczenie kompulsywnego objadania się opiera się na wieloaspektowym podejściu, uwzględniającym różne metody terapeutyczne i wsparcie medyczne. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest często stosowana, koncentrując się na zmianie myśli i zachowań związanych z objadaniem się. Terapia grupowa umożliwia wspólną wymianę doświadczeń oraz wsparcie emocjonalne. W przypadkach, gdzie problemy rodzinne są przyczyną, terapia rodzinna może być skutecznym rozwiązaniem.
Leki, takie jak selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), mogą być stosowane pod nadzorem lekarza psychiatry. Współpraca z dietetykiem specjalizującym się w zaburzeniach odżywiania pozwala na naukę zdrowych nawyków żywieniowych. Terapia indywidualna pomaga zrozumieć głębsze przyczyny objadania się i rozwijać zdrowsze mechanizmy radzenia sobie. Wsparcie medyczne jest kluczowe w monitorowaniu stanu zdrowia fizycznego.
Leczenie BED jest procesem dostosowanym do potrzeb i sytuacji każdej osoby. Konsultacja z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania pozwala na opracowanie spersonalizowanego planu leczenia, który uwzględnia indywidualne wyzwania i cele terapii.
Autor: Aleksandra Stram.